Ik, moeder, meisje, vrouw, dochter, mens.

Ik broed, baar, beweeg. Ik schrijf, teken en ik slaap (te weinig!)

Ik heb lief en ik dans (van tijd tot tijd als niemand kijkt).

Ik zit soms stil, maar nooit te lang.

Ik wieg en kus en lach. Huil en schreeuw ook met regelmaat.

Ik ben niet af, maar wel voldaan.

Ik ben Jill. Moeder van Hazel, Peer en Bess. Samen met mijn vriend Gustan woon ik in Haarlem. De reis van het moederschap begon ik onverwacht op mijn 22e. Ik studeerde toen nog aan Artez, Creative Writing en woonde nog niet samen. Veel mensen vroegen: heb je dan geen dromen over verre reizen of een wilde studententijd? Ik had toen nooit een ander antwoord dan: ik droomde er altijd al van om moeder te worden.

Als ik nu terugdenk aan die tijd maakte ik mij wel zorgen over mijn andere dromen. Ik dacht dat ik nooit meer schrijfster zou kunnen worden. Omdat ik voor altijd, zo zei men, aan huis gekluisterd zou zitten met kinderen. Hoe dan ook kreeg ik sinds mijn zwangerschap en lang daarna geen woord meer op papier. Je leven is voorbij! niets was minder waar. Mijn leven begon eigenlijk pas met het moederschap. Ik ging tekenen. En ik tekende zoveel dat ik les mocht gaan geven aan de Kleine Academie in Haarlem. En ik freelance opdrachten mocht gaan doen als illustrator. En na zeven jaar les te hebben gegeven ben ik mijn eigen atelier gestart: Atelier Pen & Veer.

Note to self: alles komt uiteindelijk weer op z’n pootjes terecht. En vaak nog beter, mooier en sterker dan ooit tevoren. Ik heb geleerd de kleine dingen te waarderen. Want in kleine dingen schuilt vaak groot geluk. En alles wat ik hierboven schrijf, daar gaat mijn werk over.